engelli insanların diğer insanlardan farkı

ilk olarak herhangi bir karşılık beklemeden tamamen saf duygularıyla seviyorlar diğer insanları. bizim apartman da vardı bir tane, ismi melikşah. normal bir insan böyle olamaz gördüğü yerde abiiiii diyip sarılırdı. annesine ablasına her konuda elinden geldiğince yardımcı olurdu. kimseye bir kötülük yaptığını görmedim. hatta, bence normal insanlardan daha insandı.

diğer insanların önüne koydukları engeller yüzünden engelli sınıflandırılmasında yer alan insanlardır. engel normal diye adlandırdığımız insanların kafasındadır

engellilerin haklarını yemiyorlar.

diğer insanlardan daha insanlar. engelli kaldırımına araba park eden birisinin insan olduğunu düşünmüyorum.

daha insan olmaları

çok temiz kalpliler ve herkesi kendileri gibi zannedip o şekilde yakalaşıyolar. ve kendimi onlara çok yakın hissediyorum.

aramızda ne fark olabilir ki?

normal insanların onların hayatını daha da zor hale getirmesi sebebiyle günlük aktivitelerinde zorluk çeken insanlardır. engelli insan yoktur engellenen insan vardır

engelli diyince aklina herkesin ya bedensel yada isitme falan geliyor.ama bu iş cok ciddi boyutlu.mesela hiç zihinsel engelli bireyleri düşündunuz mu sokakta sinir krizi geciren bi otizmli cocuk gördüğünde napiyosun bana bunlardan bahset.yanlis anlasilmasin engellileri kategorize etmek gibi bi derdim yok.ama sirf engelli oldugu icin cocugunu ve kendini eve hapsedip yasayan insanlar var neden biliyormusunuz sokakta bi olumsuzlukta siz sokakta öcü görmüş gibi davranmanizdan uzaklasmanizdan.şimdi sokakta görebildigimiz engelliler şansli aileleri birseyleri aşmış peki göremediklerimiz kendini bizim yüzümüzden eve hapsedenler nolacak.bu kanayan bi yara bütün toplumlar için allah sabır versin engelli ailelerine .ne diyor şair "bütün kötürüm çocukları bir anneleri öper birde ölüm"

hayata karşı hep bizden daha güzel bakıyorlar hayata tutunmalarına imreniyorum

okul radyosunda program yaptığım dönem, dinleyicilerimden biri anonim olarak ulaşarak bu konudan öyle bir yakındı ki.. içimiz yandı mikrofon başında. şöyle ki; bedensel engelli bir kardeş sahibi. olayı çok kısa bir şekilde anlatmak gerekirse de, kardeşi dışarıdayken metrobüste aşağılayıp dalga geçmişler. düşünebiliyor musunuz ? dışarı çıkmak istemeyen bir birey var artık elimizde. sırf böyle kalbi kötü insanların yüzünden yalnızlığa itiliyor onlar. insanların bakışları rahatsız ediyor ve kabuklarına çekiliyorlar. zihinsel engelli bir evladı olan anne ne yapsın ? çocuğuna atılan bakışlardan rahatsız olup evinde sürekli ağlayaan bir anne tanıyorum. bu insanlara yazık değil mi ? evet hiç kolay değil ama engelli bireylerin bizden bir farkı yok, kategorize etmek ve onları hayata küstürmek çok yanlış. bir insana bir kere bakılır, iki kere bakılır. her insana bakışınız trene bakar gibi değilse onlar da insan, onlara da olmasın.

biz adayız, onlar asil.

onlar engelleri aşmak için uğraşıyorlar biz ise hem engelllerimizi aşamayıp hem de onlara engel oluyoruz